Dlaczego Trudno Przebaczyć

wpadłam przez przypadek, na ta strone, i prosze jakie tu padają , bardzo ciekawei mądre słowa na tej stronie!chyba musze tu częściej zaglądać, bo widze że dużo na tym skorzystam!a nerwy na wodzy przydaje sie mieć, ale nie dla tych , co im sie daje palec, a oni chcą dosłownie całą ręke! i dlatego jestem zrażona jak ktoś rząda, a żeby tak coś od siebie, to nic, tylko brac brać i brać! poprostu w tych zwariowanych czasach trzeba wiedzieć , komu naprawde PRZEBACZAĆ!pozdrawiam!

Nie musisz wpadać na stronę. Czytaj wszystkie i pisz. Zawsze myślałem że przeglądasz wszystkie tematy. Twoje wpisy są bardzo dla nas. Możemy poznać Twój poglądy na sprawy, które dla nas są życiowe, a dla Ciebie pewnie też , tylko trochę inaczej. Jesteś naszym sympatykiem i lubisz nas. Dajesz temu wyraz właśnie poprzez to że jesteś tutaj razem z nami. Przebaczenie to trudny temat. Czasem trzeba pokonywać samego siebie , żeby dojrzeć do tego tak ważnego aktu przebaczenia.

to jest, bardzo cieżko, co z tego skoro ja bym powiedzmy siebie zmieniła,a ta druga str by z tego korzystała na całej lini, , i mnie wzieła pod buta, tak jak reszte rodziny, to już nawet nie mówie o rodzinie z mojej str, tylko z męża! a że jestem człowiekiem upartym, zawziętym, i optymistycznym, to nie znosze jak druga str, mnie naciska, i przedewszystkim, coś dostaje na dłoni wszystko i nie umie tego poszanować, włącznie z ludzmi starszymi, a my musimy ciężko pracować, na odległośc , żeby w życiu, coś mieć i człowiek, docenia, i starszych też sznuje, bo trzeba wiedzieć, kiedy sie odezwać a kiedy sie wyciszyć i być pokornym. chyba nigdy tego nie zrozumie, skoro tą osobe teraz same przykrości w życiu spotykają, z jednej str, no nie moge powiedzieć że sie ciesze, a z drugiej str, że mi jest niewiadomo, jak przykro, spływa to po mnie, dosłownie! chyba mi ta złosć nigdy nie przejdzie!

Oj,czuję że coś się dzieje.Jest już dziś nieco późno,a i jeszcze chciałbym nagadać się z Perełką bo ostatnio mało się jakoś widujemy,rozmijamy się -praca,jakieś wywiadówki i moja praca nieraz po 24 godziny-brak czasu.Powrócę do tego tematu jak najszybciej."dlaczego trudno przebaczać" temat kiedyś rozpoczęty przez Małgośkę,jakoś zapomniany,a właściwie to nie podjęty do końca.Znając mnie /co poniektórzy/wiedzą że nie otrzyma nikt tu ode mnie gotowca,nikogo nie będę się starał kogoś na siłę przekonywać.Staram się tylko dawać swoje świadectwa,jak ja to rozumiem i jak sobie z daną sytuacją poradziłem.Trudny temat,trudne i przede wszystkim niewygodne pytanie,pytanie na które spróbuję sobie tak sobie przede wszystkim odpowiedzieć tu na forum,już niebawem.Pozdrawiam.

Człowiek sam nie jest w stanie przebaczyć. Natura ludzka jest ułomna i może się wydawać że wszystko jest ok. , aż tu po 10 lub 20 latach wychodzi z człowieka jego prawdziwa natura i jest w stanie odgrzebać dawne urazy. Czyli przebaczenie było tylko pozorne. Do prawdziwego aktu przebaczenia potrzebny jest udział Boga , Siły wyższej. Wtedy przebaczenie jest kompletne i czyste , nie obarczane grzechem a naznaczone Miłością , która Wszystkim.

Myślę że aby przebaczyć trzeba to naprawdę czuć.Można sobie też wmówić dla własnego spokoju sumienia że przebaczamy.I tu masz Sławku rację po kilku lub więcej latach przy niesprzyjających okolicznościach odgrzebiemy te urazy do danej osoby jeszcze z większą silą.To jest temat morze.I myślę też żę w kwesti przebaczenia każdy z nas ma inne zdanie.Można też pomyśleć czy przebaczenie to nie przyznanie się do błędu przebaczać to nie przytakiwać.Można nie czuć urazy ale czy to już przebaczenie?Jaka jest granica wybaczania.Musimy pamiętać że to działa też w dwie strony.Nie mamy pewności czy osoby przez nas skrzywdzone tak naprawdę nam wybaczają.Na to trzeba czasu i obserwacji.
ALE Się rozgadałem ale jest temat który niejednemu z nas spędza sen z powiek.Ciężko żyć z ciężkim sumieniem i w niewiedzy czy uzyskaliśmy przebaczenia.Przebaczenie to wielkie słowo.

" Zbieram" się by coś napisać w tym temacie,temat na prawdę ciężki,trudny.I pewnie ruszę z nim,może w sobotę może w poniedziałek,będę miał dużo czasu by się "wgryźć" w ten temat.Jedno dziś wiem na pewno że gdybym nie wybaczył-przede wszystkim sobie-a dopiero później innym dziś moje trzeźwienie byłoby niepewne,zachwiane,wiem że lata potrafiłem przecież nie pić,i czuć się pokrzywdzony,urażony i nosić w sercu nawet nienawiść-ale czy to z mojej strony było trzeźwienie???.Nie na pewno dziś wiem że nie.Jak to mi się udało,ile musiałem się natrudzić,ile musiałem w to włożyć pokory,tak pokory/nie mylić z upokorzeniem/ to tylko wiem ja,postaram się Wam to opisać Pozdrowionka.

Czekam Laku na twoje doświadczenie w tym temacie. Ja jasno określiłem , że człowiek bez Boga, Siły Wyższej nigdy tego nie dokona.

"niech ten pierwszy rzuci kamieniem,który jest bez winy"-ta przypowieść dała mi dużo do myślenia...."dlaczego trudno przebaczyć".To ja z innej beczki czy można trzeźwieć bez wybaczenia sobie,czy można trzeźwieć bez wybaczenia tym którzy "podnieśli"na mnie rękę.Ja nie potrafię,nie potrafiłem,gryzło jak wesz,zawsze było mi z tym źle,Przebaczenie-tak trudne to lecz jednak możliwe,i ja tu nie wtrącam do tego Boga-mojego Boga jakkolwiek go pojmuję.opierałem się na Bogu a nie słuchałem ludzi-tak ludzi.przecież to przez nich przemawia Bóg-przepraszam ja Boga nie widziałem,nie mówił nawet do mnie w nocnych snach.Nie wątpię w mego Boga bo ja wiem że on jest istnieje ale to tylko moje i tylko moje.Każdy tu z nas może mieć inne zdanie,nie mnie ich oceniać.Niejednokrotnie słyszę bo ludzie są tacy,bo ludzie są inni.I tu u mnie sprawa jest zakończona-mnie inni ludzie nie obchodzą.Obchodzi mnie ja,ten ja teraz w ten czas i miejsce.Czy ja muszę postępować jak inni ludzie,myślę że nie "jeśli postępujesz tak jak inni ludzie-zatrzymaj się zastanów czy nie popełniasz błędu".Kasia pisze:"gdybym wybaczyła wyciągnęła rękę,mogłoby obrócić się to przeciw mnie." chmmm,tak też kiedyś myślałem.Teściowa-dzień po weselu nastawiła tak Perełkę że prawie poprawin już by nie było,dzień po poprawinach znów scysja.Pamiętam to dokładnie,i wiem że jest ta siła wyższa że zadziałała,2 dni po weselu poszliśmy mieszkać do mnie.Lata nosiłem do niej urazę,lata wręcz nie potrafiłem jej nawet na imieniny przytulić pocałować napawała mnie odrazą.Na szczęście wyjechała do USA i nie próbowała się wtrącać w nasze dalsze życie.Ale wróciła a mnie nienawiść,złość nie przeszła.Pamiętam jak uprosiła nas by jechać z nami do Rzepisk,pojechała-byłem zły.I stał się wtedy "cud".Pierwsze spotkanie 100 ponad osób każdy mówi z czym przyjechał i ona mówi,moja teściowa która nie potrafiła ułożyć zdania zaczęła mówić,a mówiła o sobie o dzieciństwie o tym jak w wieku 15 lat ją wydano za mąż,i w wieku 16 urodziła córkę/moją żonę/,o tym że teścia rodzina,prawie nie rozwaliła ich ślubu,że mówiła że z plewami mógł się mój teść nie mieszać,mówiła płacząc mówiła i na sali było cicho jak makiem zasiał,i mówiła o swym zięciu którego kochała i kocha jak swoje dzieci i też nigdy nie umiała tego okazać.Przebaczenie-zrozumienie drugiego człowieka,wysłuchanie go do końca,teściu alkoholik-w przeddzień ślubu mojej szwagierki popełnia samobójstwo,idąc na jego pogrzeb mówię że nigdy nie wrócę na jego grób-wracam bo sam taki byłem,poraniony,nieszczęśliwy lecz zawsze pyszny,zawsze zakłamany,dlaczego taki byłem i to nie od tych dni gdzie sięgnąłem po alkohol tylko dużo wcześniej.Zrozumienie siebie i tego drugiego.Dziś mówię do teściowej mamo,przytulę,pocałuję i to co że nieraz się z nią nie zgadam,ale wiem jakim jest człowiekiem,poranionym.Ja i moja żona coś "robimy" z sobą,terapia,mitingi,Lubaszowa,Tenczyn i choć moja żona nigdy przenigdy nie piła to jak sama mówi że dziękuję że ma takiego a nie innego męża.Chodzę na grób teścia i mówię -wybacz tato.Wybaczyłem mojej mamie gdzie wręcz jej nienawidziłem i właśnie w Tenczynie usłyszałem od pewnej starszej pani:"Synu ty nigdy nie będziesz trzeźwy,ty nigdy nie będziesz do końca szczęśliwy jak będziesz choć nosił w sobie gram nienawiści."To jest dla mnie prawda jak 2 razy dwa.Jaka ulga jak przytuliłem się do mojej mamy i powiedziałem że przepraszam,że kocham,choć nie raz raniła,słowem a nawet policzkowaniem.Jakaż ulga jak miesiąc przed jej odejściem usłyszałem z jej ust mój jedyny i ukochany syn.Ciężko mi się o tym jeszcze dziś pisze bo jakoś nie dobrze widzę jakby za mgłą,nauczyłem się też płakać przebaczając.Długo by mi było jeszcze pisać,nocy i dnia by nie starczyło,ale to nic że o wszystkim pamiętam,o każdej urazie,o każdym złym dniu,tego ja i przypuszczam że każdy nie potrafi zapomnieć.Przebaczenie sobie,i tym którzy mnie skrzywdzili-przebaczyłem i już nie daję sobą manipulować,wpędzać w poczucie winy-jestem sobą i nie czuję się też bez winy -dlatego nie rzucę pierwszy kamieniem.C.D.N. może kiedyś.Dobranoc,choć jeszcze widno lecz czuję się zmęczony.

Oj Laku , ale mi zamieszałeś. Gagarin był w kosmosie i Chruszczow jako pierwszy na świecie ogłosił że Boga nie ma, bo wysłał tam swojego człowieka i Go nie widział. Inni ludzie i ich postępowanie to punkt odniesienia do moich poczynań , starań, rozumienie tego co dobre , co złe. Nadmierne koncentrowanie się na sobie , może prowadzić do wypaczonego obrazu świata i roli jaką mam w nim spełnić. Pewnie jest tak jak piszesz, że mówienie , inni to to , inni to tamto to nic innego jak tłumaczenie własnej słabości , bądź nie podejmowanie wyzwań tak po prostu z lenistwa, z wygody. Moim zdaniem jest to postawa bierna i nic twórczego się z tego nie urodzi. W początkowej fazie zdrowienia , egoizm , ten w wymiarze ,,pozytywnym" nie niesie niebezpieczeństwa, bo jest pewnym planem i takie zachowania i myślenie jest nie szkodliwe. Co innego gdy egoizm zagości w nas na dobre. Szkody będą widoczne od razu , ale czy będę w stanie to dostrzec, chyba nie , nie będzie można już wdrożyć programu naprawczego. Przyjmę wtedy postawę moralnie naganną, w konsekwencji zamknę się na drugiego człowieka i znajdę się w punkcie wyjścia, czyli w kryzysie.

Powiadasz Sławciu że Ci namieszałem.Kochanieńki nie to miałem na celu.Wiesz dobrze że piszę prostym językiem bo już tak mam,albo po prostu inaczej nie umiem,i dobrze jeśli nawet podniosłem Ci ciśnienie to zastanów się dla czego.Dla mnie nie jest moją słabością być sobą,nie muszę się zgadzać z jak piszesz z innymi,ludzie,oni,tamci,nie mnie oceniać ani onych ani tamtych i tego nie robię.Bo wtedy moim zdaniem odzywa się u mnie pycha,ja nie staram się tu ani tam przeciągnąć na swoją stronę-mnie to nie potrzebne.Opisuję swoje doświadczenia swoje przeżycia,lub te które usłyszałem od innych i którzy nie zastrzegali sobie praw autorskich.Swoje trzeźwienie właśnie oparłem na doświadczeniach i tu tych innych i na swoich,i wiem że popełniłem w swoim niby trzeźwieniu wiele błędów z których dziś potrafię wyciągnąć wnioski.Piszesz na nadmiernej koncentracji się na sobie,tak ja dziś chcę być trzeźwym i nie chodzi tu tylko o chorobę alkoholową,trzeźwy człowiek,trzeźwo myślący nie koniecznie musi być alkoholikiem-czyż nie jest tak?.Gdybym dziś właśnie patrzył tylko na tych innych trzeźwych pewnie bym nosił łeb swój dalej w chmurach."Dlaczego trudno przebaczyć" i widzisz moje doświadczenie mówi że nigdy przenigdy bym tego nie dokonał gdybym nie przebaczył sobie-egoistyczne?.Tak egoistyczne lecz dla mnie alkoholika zdrowe.Nigdy bym tego nie dokonał gdybym nie rozliczył się z przeszłością-z przeszłością,i mówię Wam wcale to dla mnie nie było łatwe.I nawet jeśli Ty Sławku masz inne zdanie ja to szanuję,bo wiem że każdy z nas może mieć inne,ja nie neguję tego,i daleko jest mi od oceny.I przeczytałem też coś co mi dało dużo do myślenia,dużo do wejrzenia w głąb siebie spróbuje to teraz zacytować może nie słowo w słowo ale poczytajcie:"gdybyś nie wiedział,co ludzie mówią o tobie.Jak przeinaczają twoje słowa i czyny.I jakie ci przypisują słowa i czyny.Ile oszczerstwa,obmowy plotek,złośliwości ironicznych żartów krąży na twój temat na twój temat.Czasem dochodzi ta fala zawiści do ciebie.I dopiero wtedy czujesz jaki jesteś osaczony przez spojrzenia szepty,wytykające palce.I jeszcze dziwisz się że ludzie odpowiadają na twoje dzień dobry, że jeszcze podają ci rękę na przywitanie.I pamiętaj im będziesz więcej pracował,angażował się,poświęcał tym gorzej o tobie będą mówili-Bo taka jest cena każdego "bogatego" życia...A czy nie można by inaczej.Można.Oczywiście że można -no to żyj grzecznie,nie narażaj się innym,nie narażaj się nikomu,będą cię wtedy chwalili,będą przytakiwali,klepali,będą w pas kłaniali.....Tylko nie myśl wtedy,że będziesz SOBĄ..."..Dlatego też wiem że nie każdy mnie lubi,ale nie jestem z tych co się "ślinią" I też nie każdy mnie lubić przecież musi,przecież mnie nie o to chodzi.Swym doświadczeniem chcę nieraz uchronić właśnie tych którzy dopiero co wchodzą na drogę zdrowienia,mam dużo osób które coś biorą z tych doświadczeń,są i tacy którzy mówią na mnie "nawiedzony".Już nie boli,już nie złości bo pokochałem siebie,a jak kochać innych jak siebie nienawidzić,nie lubić,-mówię Wam dla mnie było to niemożliwe.Wierzę w Boga,mojego Boga,i pewnie on mój Bóg jest taki jak Wasz,ale jest to mój Bóg.I co dziennie "rozmawiając" z nim dziękuję mu za to że postawił mi na drodze takich ludzi jak TY czy TY,każdy tu z Was wnosi w moje życie cząstkę wiary w siebie,i w drugiego człowieka.Mam nadzieję że nie uraziłem tym postem nikogo,a jeśli tak to z góry przepraszam nie miałem takich intencji.Pozdrawiam.i życzę dalszego miłego świętowania.

Słusznie. Być sobą. Ja tam Laku lubię Cię nie tylko cząstkowo, ale całościowo!. Wnosząc coś, jakąś cząstkę. Inaczej. Wnosząc i dając cząstkę swojego życia, swoich doświadczeń, ubogacamy się i doskonalimy w tym ziemskim życiu. Szkoda że Piotr tak mało tych cząstek daje.

A bo Piotruś ma święta i chłopaki zajechały ze studiów a i Kacperek pewnie "żyć" nie da,i pewnie zbiera się w sobie i przyjdzie zapewne kiedyś czas jak nam tu "zasunie" posta to będziemy go tydzień "trawić".A powiem szczerze że i mnie się tęskni za jego doświadczeniami.Ja jednak mam okazję klikać co zresztą robię jak siedzę w pracy,Piotr niestety takiej możliwości nie ma,no chyba że coś wymyślą i jak się pomyśli to będzie się drukować,chmm a i tak od czasu do czasu by wchodziły tu słowa mało cenzuralne bo np,płyteczka fra..a nie przyklei się tak jak powinna,a to gzymsik krzywy i wtedy,eeechhh lepiej nie myśleć